Zła karmo, idź być zła gdzie indziej.

Zaczynam wierzyć w karmę. W to że wszystko co robimy - zarówno to co jest złe jak i to co jest dobre, powraca do nas wtedy gdy najmniej się tego spodziewamy.

Wszystko zaczęło się na przesyconym do granic możliwości ironią, poniedziałkowym języku polskim, kiedy nasze kartkówki z "Przedwiośnia" wylądowały w koszu równie szybko jak zostały napisane. Dlaczego? Bo "nie będziemy robić głupich z siebie i z Żeromskiego". A więc pała - a raczej rząd pał w stosownej rubryce jaka pojawiła się w dzienniku. + Dzisiaj nie poszedł mi zupełnie sprawdzian z krzyżówek genetycznych (które nijak miały się do tych maturalnych, robionych przeze mnie bez większych problemów...). Będzie pała. + Wkurwiona chemica sprawdziła obecność po czym wypowiedziała znamienne słowa: "wyciągamy karteczki". Może będzie nieco więcej niż pała.
Szkoła szkołą ale nawet będąc dzisiaj na fajce moja zła karma towarzyszyła mi niczym cień. Po matmie poszliśmy za szkołę, w ślepą uliczkę za jedną z brudnych kamienic. Dopalali ostatnie pety, kiedy jakaś agentka wylała na nas z balkonu kubeł zimnej wody.
Nie wyolbrzymiam. To nie jest zbieg nieszczęśliwych wydarzeń. To nie jest brak szczęścia ani jakiś tam pech. To jest moja pieprzona karma.