Czy nie widzisz że cały świat kręci się wokół nas?

Chciałam motywacji? Dostałam ją w czystej postaci - dziś o godzinie 12:20 na peronie 5, Dworca Głównego w Poznaniu. Szłam prędko i nie mam pojęcia co skłoniło mnie do tego aby odwrócić się i spojrzeć w brudną od starości szybę pociągu. Ale moje oczy niczego za nią nie szukały - spojrzenie skierowało się prosto na niego. Zanotowałam błysk w jego oczach. Patrzył prosto na mnie. Jestem pewna że mnie widział. Jego chudsza niż przed miesiącem twarz skierowana była w moją stronę i chyba tak jak ja nie wiedział jak zareagować. Miał wyskoczyć z odjeżdżającego pociągu? A może to ja miałam do niego wskoczyć? Miał machnąć ręką jakby starał się odgonić uciążliwą muchę? A może to ja powinnam pokiwać, jak to zwykło się przedstawiać na filmach, białą chusteczką? Zdążyłam dostrzec że ktoś siedział obok i cały czas coś do niego mówił. Nie zdążyłam zanotować czy była to dziewczyna czy chłopak, czy ktoś kogo znam czy ktoś mi obcy, ale nie ważne kto to był i nie ważne co robili 29.09 w Poznaniu, bo ten ułamek sekundy był dla nas. Bez względu na to kto siedział obok Piotra.